Klein tuingeluk. Ieder jaar weer. Wanneer het een beetje wil “winteren” in de vorderende herfst is daar opeens weer De Vink.
Het is vaak een dappere man die het voortouw neemt. Gaandeweg de late herfst en winter verzamelt hij er een aantal vrouwen bij, die dan grote delen van de dag in de appelboom resideren. Wat het roodborstje is voor het begin van de herfst, is de vink voor een zekere voorecho van de winter.
Er gaat een enorme rust van uit. Bijna als een opgewonden vogel vinkt hij door de tuin – ik noem het hier: vinken omdat er geen goed Nederlands (werk)woord voor te gebruiken is. En dan die kleuren.. rozebruin, rozegroen, geel en wit, afgezet met zwart. Een grijze sjaal. Klein tuingeluk.
Heb je hem eenmaal in de tuin, dan zal hij dagelijks terug komen. Het enige wat De Vink verlangt is wat strooivoer, zo om de vijf dagen uit de losse hand – denk aan De Zaaier van Van Gogh – op het gras of de aarde. Want: de vink is een bodemvoedselzoeker.
Daarbij gaat hij ongestoord zijn gang, tussen alle mussengeweld en spreeuwengeschreeuw door. Wel alert, nog zo in zijn eentje. Als die duvelse sperwer maar niet opeens opduikt.
Gauw die vrouwen er omheen verzamelen.
Klein tuingeluk. Voor wie het wil zien.
Maar de Welsh acteur Richard Burton (1925 – 1984) zei het al:
‘A man that hoards up riches and enjoys them not, is like an ass that carries gold and eats thistles’.
Thomas Kamphuis 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.