Verlangen

Mensen vragen mij, toch nog steeds met enige regelmaat, of ik Den Haag niet mis. Zo’n 364 dagen van het jaar is het antwoord daar op altijd steevast: nee. Maar op die 365ste dag.. Dan overvalt mij iets wat maar moeilijk in woorden te vatten is.

Het is dan zo’n dag in juni zoals vandaag. Strakhelder, voor je gevoel de eerste écht zomerse dag van het jaar. Aanwezig oostenwindje. Dan zou ik mij door de lucht willen verplaatsen naar Den Haag. Naar de duinen om precies te zijn. Naar een specifieke zomer: 1983.

Een foto van een foto laat zich wel maken, maar de nuances gaan soms verloren. Het blauw op de foto was in het echt – en op de foto zélf, waarvan dit weer een foto is – veel minder blauw. Het is juli 1983. Blik op de zogeheten Vulkaan in het Westduinpark in Den Haag. Zo’n heldere lucht als vandaag? Die bestond toen nog niet. De lucht was veel heiiger. Vervuilder.

Onherroepelijk blijft die zomer voor mij verbonden met New Order’s Blue Monday, op vrijdagmiddag keihard afgespeeld in de Mazda van mijn toenmalige buurman, die ik als een soort vervang opa geadopteerd had. Kees Bijl. Ras Hagenees naast zijn artistieke, tien jaar oudere, vrouw. Een intrigerende combinatie. Op dinsdag en vrijdagmiddag hielp ik hem met de boodschappen. En hielp hij mij, zonder woorden. Visje halen op de Frederik Hendriklaan en daarna door voor een softijs ergens op Scheveningen. Zomer 1983 met talloze wandelingen door de duinen. Alleen, met mijn vader. Ik was verslaafd aan de duinen. Het was mijn vluchtheuvel tussen alle doordeweekse dagen op school. Een omgeving die maar moeilijk veilig ging voelen na jaren van pesterij. Daar mee zitten doe ik inmiddels geen seconde, maar ik herinner mij goed. Maar vooral herinner ik mij de goede dingen. Die zinderende duinen in de zomer van 1983. Het geel van teunisbloemen, gele toorts, het blauwpaarse slangekruid en de bedwelmende lucht van liguster en kamperfoelie. Het leven moest nog helemaal beginnen, maar leefde ik ooit meer als tóen?

Lange avonden op véél langere dagen met veel meer verstilling en rust. Het was een warme maand juli 1983. In het binnenland had je ook al dagen van 33 graden. Aan zee 5 dagen boven de 30.

Vandaag dus, dat verlangen naar de duinen. De duinen of tóen? Of allebei? Eén dag per jaar geef ik mij zelf ontheffing van de verplichte mijding van melancholie.

Vandaag is de dag.