Het is maar goed dat er een rechter is. Hij of zij is namelijk het enige instituut dat a) het land nog regeert en b) de overheid, keer op keer, aanspreekt op zijn kerntaak: de zorg voor veiligheid. In de breedste zin des woord.
Dit keer is een praktijk in één van de wingewesten van Nederland bij de kuif gepakt. Dit keer in Drenthe. U weet wel, waar het in het voorjaar niet geel ziet van de paardenbloemen maar van de roundup. Men kweekt daar ook lelies. Met de meest fervente soorten landbouwgif. Allemaal ter meerdere glorie van mensen in China, Vietnam(!), de VS en Mexico. Daar gaan die lelies naar toe, duizenden kilometers door de lucht vervoerd. En u maar streng toegesproken worden vliegbelasting betalen en een berisping krijgen als u niet binnen een paar jaar van het gas bent en aan de waterpomp. De een wordt geacht dominee te zijn, de ander mag de h…. spelen.
De rechter is niet de enige die deze gekkigheid niet meer accepteert. Omwonenden zijn de wal die het schip keert. LTO pruttelt nog wat na in termen van “rechter egotripper”, maar het pleit is beslecht. De lelieteelt loopt ten einde in Nederland. Net zoals de gaswinning en in de toekomst enig andere omstandigheid waar de mens zijn veiligheid mee in het geding is. Het milieu is al lang geen geitenwollensokken ding meer, maar wordt onder deze veiligheid geplaatst. Het besef dat onze wereld ook eindig kan zijn, heeft postgevat.
Dat is winst. Winst, omdat tenminste nog iemand – de rechter – het overzicht houdt, zonder aanschijns des persoons. Het is diezelfde rechter die een Richard de Mos vrij spreekt. Maar democratie werkt twee kanten op. De mensen die nu online te hoop lopen dat “de boer” weer gepakt wordt, zie ik, autistisch genoeg, daartussen ook nog wel eens een post plaatsen over een petitie zus of zo die de bijen moeten beschermen.
Men kan niet van beide werelden eten. Landbouwgif is – al heel lang – funest gebleken voor de insectenstand. Het is eigenlijk te idioot voor woorden dat nu pas ingegrepen wordt op het feit dat, wat schadelijk is voor insecten, oom wel eens voor de mens schadelijk kan zijn. Stikstof is de schaamlap waarmee de verandering in de landbouw aan de boer en man gebracht moest worden. Nu dat – logisch – niet werkt, grijpt de rechter in.
Iemand zei tegen mij: ‘Als jullie 75 zijn, ziet Nederland er heel anders uit.’
Mits het tegen die tijd geen 45 graden is in de zomer, begin ik daar, warempel, in te geloven.
De mens raakt steeds hoger opgeleid en pikt het niet meer dat zijn omgeving geweld aangedaan wordt. Diezelfde mens begint ook, dan eindelijk, de gekte te doorzien en te bestrijden. Lelies verslepen naar Vietnam is daar slechts een voorbeeld van. Tegengif tegen decennia doorgeslagen gekte. Het serum is gevonden.
Op naar de toekomst !
Thomas Kamphuis 