Westenholte heeft een kunstwerk gekregen. Beter: het Stinspark. Bij de herinrichting van het park is een kunstwerk bedacht als herinnering aan de vroegste versie van het kasteel wat hier ooit stond, een zogeheten motte. Zoals dat blijkbaar altijd moet gaan waren de opmerkingen en klaagzangen niet van de lucht. Geldverspilling. Kon er geen extra tennis- of voetbalveld komen? Te dit of te dat. Smaken verschillen. Toch viel het mij op dat bijna alle reacties, althans online, negatief waren. Maar dat is in het algemeen de makke van de “sociale” media. Er wordt een hoop geklaagd maar nooit een creatieve andere gedachte of oplossing geopperd. Zo’n streng ijzeren ding. Tja, dat was ook de functie van de motte indertijd. Hij moest van alle kanten zichtbaar zijn in het land en vrees uitstralen. Willem de Veroveraar wist er wel raad mee in Engeland.
Waarom het ook van ijzer was, en was het eigenlijk wel af? Ja, het is af en een motte van hout was, als men er even over nadenkt, geen logische optie. In de rivierklei zou hout snel wegrotten en het hout zou misschien snel dienst gaan doen als onbedoeld paasvuur. Tradities zijn er om in ere te houden, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Persoonlijk doet mij de uitvoering van het ontwerp denken aan een zekere zogeheten brutalistische architectuur uit de communistische tijd. In de jaren 80 werkte ik bij het ministerie van Onderwijs en Wetenschappen in Zoetermeer. Dat was, toen, het grootste, dan wel één na grootse (kantoor)gebouw van Europa. Uitgevoerd in eenzelfde december grijs met zwarte zonweringen kwam het mij voor als een Nederlandse variant op deze specifieke architectuur. Nu zit de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst in dat gebouw. Even doordenkend ben ik het wel eens met dat het kunstwerk nog niet af is. Ik stel, in het midden van het monument een 10 meter hoog standbeeld van de ridder van Voorst voor. Geschiedenis mag zichtbaar zijn, en Westenholte mag wel wat toezicht hebben op het park. De ridder van Voorst is daar een uitgelezen kans voor, als icoon van Westenholte.
En voetballen? Dat doen we wel bij WVF.
Thomas Kamphuis 