De achtdelige misdaadserie Hierro speelt zich af op het kleinste Canarische Eiland. Een rechter jaagt op een moordenaar, terwijl een louche zakenman zijn onschuld moet bewijzen. De ervaren rechter Candela Montes wordt overgeplaatst naar El Hierro, het kleinste en meest afgelegen van de Canarische Eilanden. Ze belandt er in een hechte, gesloten gemeenschap die zich voorbereidt op de Bajada, een religieuze processie die om de vier jaar plaatsheeft. Kort na haar aankomst wordt onder water het lichaam van de jonge eilandbewoner Fran ontdekt. – Tot zover de beschrijving welke deze serie vergezelt.
Soms word je, tussen alle Scandinavische of Engelse dvd series verrast door een dvd welke zich nu eens afspeelt in een geheel andere omgeving. Wat ook wel eens verfrissend kan werken. De dvd serie Hierro, waarvan ik nu 4 afleveringen heb gezien, is zo’n serie waarvan je weet dat hij veel te snel voorbij zal zijn en die schreeuwt om een vervolg. Rechter Candela Montes is een prettig hedendaagse ‘judge Judy’. Onconventioneel in haar aanwezigheid en bemoeizucht houdt zij al spoedig de (te) hechte eilandgemeenschap een spiegel voor. Duidelijk is dat zij niet omkoopbaar is en recht door zee. Dat wordt al prettig zichtbaar in een scene waarin ze een (voorlopig) oordeel moet vormen en uitspreekt over ‘bananenkweker’ Diaz. Eén van de zaken die intrigeren is, dat deze Diaz, van zins is haar te helpen alhoewel hij dit op zijn geheel eigenwijze wijze doet, en de afloop ongewis.
Een te hechte gemeenschap op een grondgebied op een eiland wat al ‘beperkt’ genoemd kan worden, omgeven door steile kliffen en steil opgaande vulkaangebergten herbergt al snel vele geheimen. Niets is wat het lijkt, en wat we denken te weten te komen, kan in de volgende aflevering weer anders zijn. Wat echter de show steelt in deze serie is El Hierro, het vulkanische eiland zelf. De sfeer is zwoel en koel tegelijk. Broeierig en guur. Overdag kan het bij bewolkt en mistig weer een plek lijken waar je het liefste weg zou gaan, ’s nachts waait er een zwoele Afrikaanse wind die de personages snode planen doet maken of uitvoeren. De geest van de nacht laat de dag in raadselen. Hoe alleen al de bananenplantage van Diaz gesitueerd wordt, te midden van het kale laagland bij de kust, is weergaloos gefilmd. Het is een soort dekmantel voor alles wat het daglicht elders niet kan verdragen.
Ik heb zelden zó meegemaakt dat ik vanaf de eerste aflevering direct meegezogen wordt in de personages, geloofwaardige actie en sfeer. De vaart zit er gelijk goed in en het knappe is dat de serie karakter mee geeft aan de individuele acteurs zonder dat het te soapachtig wordt. Een vleug humor is nooit weg, en vaak wordt deze non-verbaal tot uiting gebracht in een gezichtsuitdrukking als in de betere western. Daarmee laat deze serie zich ook beleven als een alternatieve western, zowel qua acteerwerk als setting.
Een serie die beslist smaakt naar meer. Véél meer. *****
Thomas Kamphuis 