En in de nacht daalde Siberië op ons neder..
Hoeveel winter kan het nog worden, dacht ik in 2018, nadat het toen in de zomer voor het eerst 40 graden werd..
Nooit meer. Ik was stellig. Vorst en sneeuw zou er misschien nog een dagje zijn, maar dan moest je je naar buiten haasten en was het eind op een paar dagen al in zicht.
Hoe aangenaam men verrast kan worden als men niets meer verwacht. Het is als met zoveel dingen.. Maar dat het zó los zou gaan. Hieronder wat sfeerimpressies van vanmorgen. Ondertussen zijn we alweer uren verder en sneeuwt het driftig door. Driftsneeuw. Prachtige omschrijving..
Maar zo werd ik wakker..
Sneeuwduinen in wording. Ja, ik herinner me ze van februari 1979. En wat er nu ontstaat, zou in die winter niet hebben misstaan. Ongelooflijk.
Nog zo’n Grote Winters foto – sneeuw tegen het raam gevroren.
De merels zijn nu maar wat blij met de liguster. Ik strooi me een slag in de rondte met voer: zadenmixen, meelwormen, fruit, pinda’s. Ben heel benieuwd wat voor bijzondere vogels er nog naar de tuin gaan komen deze week. Kramsvogels, hopelijk. Maar dan moet ik op een sneeuwvrije plek een hoop appels leggen, daar komen ze op af. Moet het wel eerst ophouden met sneeuwen…
Het buitengebied gaat meer en meer op een toendra lijken. Wat een pak sneeuw. Het zal de hele week blijven liggen.
Op de dijk bij de Vreugderijkerwaard heb ik het gevoel bij een Groenlandse kust aanbeland te zijn. Het – zeer – hoge water is vermengd met een voortwoedende sneeuw. Dat wordt een prachtgezicht als de ondergelopen uiterwaarden bevriezen deze week, als de wind gaat liggen en de strenge vorst komt.
Ik zie een eenzame ooievaar staan. Wat zal deze nu denken? ‘Was ik maar weggetrokken’ of.. ? Nu de grond bevriest lijkt het mij een moeilijk verhaal te worden. Of weet hij één van de voederstations te vinden, verder in de provincie en overleefd hij het op die manier? Raadsels, raadsels..
In Westenholte verworden oude boerderijen tot een soort Anton Pieck landschap.
Ga ik er nóg een keer op uit vanmiddag? Reken maar..
Vandaag is Bevrijdingsdag. En sinds vandaag is het leven beslist een stuk aangenamer geworden. We kunnen eíndelijk onze winterrouw afleggen. We hebben onze vier seizoenen weer terug. Steek de vlag uit. Dans. Speel. Lach. Huil desnoods en bewonder. Bind skies onder en laat je rijden door een auto. Of je nu 8 bent of 80. Lééf, Nederland, in deze coronawinter.. Lééf!
Duizend maal dank, wintergod.
Thomas Kamphuis 