Er zijn vele natuurverschijnselen, welke ieder jaar terugkeren en waar je ieder jaar toch weer even naar gaat kijken. Omdat het, net zoals sneeuw, onweer of verkleurend blad, nooit verveeld. Het is een nogal Zwolse aangelegenheid: de wilde kievitsbloem. Ja, natuurlijk, je kunt hem in tuincentra kopen, dat staat dan een voorjaar leuk in uw veel te droge tuin met verkeerde bodemsamenstelling en sneuvelt dan snel. Nee, de wilde, daar moet u voor op uit.
Als u dit leest, stop dan. Ga als de donder naar buiten, om ze nog te te kunnen aanschouwen. Het kan nog hooguit deze dagen, misschien nog net dit weekeinde. Ze bloeien kort en hebben ook nu weer te lijden van wat wel vaker het euvel is in het huidige klimaat: dat het toch snel alweer te droog wordt in april. Ga dus snel kijken, want de beloning is groot: zelden zag ik ze zó overvloedig bloeien als dit voorjaar. Maar waar dan? hoor ik u wanhopig zeggen. Hotspots zijn aan de rand van Zwolle langs de Vecht, bij Berkum en aan de andere kant zuid van bedrijventerrein De Hessenpoort en de Steenwetering welke door bedrijventerrein De Marslanden loopt.
Let ook op, of u de – vergeleken met de paarse – zeldzame witte variant ziet. En bij het kijken: ga er niet op staan. Het zijn zeer kwetsbare en nog steeds zeldzame – zeker vergeleken bij vroeger – bloemen.
Vooral langs enkele schuin aflopende veldjes langs de Steenwetering bloeien ze overvloedig.
Langs Westenholte loopt ook een wetering. Groot was mijn verbazing toen ik enkele jaren terug daar ook enkele kievitsbloemen zag bloeien. Opeens waren een paar dagen geleden daar ook weer enkele te zien. Ze zijn op de vingers van één hand te tellen, maar ze zijn er weer, toch wonderlijk op deze plek.
’s Morgens hoor ik hoog in de lucht het ge ‘tják-tják-tják’ van kramsvogels op weg terug naar hun broedgebieden in het verre noordoosten van Europa en Rusland. Ik ben altijd ergens onder de indruk als ik deze vogels begin oktober ons land zie binnen komen. Het gevoel als ze weer vertrekken is net zo. Als een stel vrienden, waarvan je weet dat ze heus wel weer terug komen, maar die je een tijd zal moeten missen. De kramsvogel is de gierzwaluw van de winter voor mij. Wat heb ik van ze genoten dit jaar in de tuin. Al verviel het soms wel iets te veel in een ‘terror Jaap’ die de boel bestierde en verjoeg. Het blijft magisch zo’n vogel opeens in je tuin te zien. Het is verre van een zekerheidje.
Boven de polder en de wetering vliegt naar wat eerst lijkt, een drietal blauwe reigers, die bij nadere beschouwing purperreigers blijken te zijn ! De koekoek is ’s morgens voor het eerst dit voorjaar in de Vreugderijkerwaard gezien.
Het voorjaar gaat nu écht beginnen.
Thomas Kamphuis 