Wie tot rust wil komen – écht tot rust, kan van harte de bed and breakfast Grenslicht – Natuurhoeve en Fotografiecentrum in Woold net buiten Winterswijk worden aanbevolen. Eigenaren Andrea en Mark zijn de ideale gastvrouw en – heer welke altijd wel bezig zijn hun erf nóg natuurvriendelijker en sfeervoller te krijgen. Wat zij hier in 5 jaar voor elkaar gekregen hebben is niet in woorden te vatten – u zult het zelf moeten gaan bekijken.
De sfeervolle ‘terug-in-de-tijd ambiance’ is gelijk al te merken op het erf: Mark houdt zich bezig met de hooioogst. Het is juni, nietwaar? Het hooi wordt secuur en uiterst zorgvuldig op het erf gespreid, uit elkaar geharkt, weer uit elkaar getrokken en uiteindelijk in netten opgeborgen. Nergens in het groot, en vòòral geen haast. Men zou Mark en Andrea kleinschalige natuurboeren kunnen noemen, geheel gericht op de natuur. Men bouwde een hooischuur en prompt kwam daar enige jaren terug, na slechts twee dagen na het ophangen van een nestkast, kerkuilen op af. De kerkuilen hebben jongen, welke nu te zien zijn via Beleef de lente.
Zo om een uur of 22.00 begint er rumoer te ontstaan in de kast, en één keer zien we ma kerkuil de hooiberg verlaten en begint de nachtelijke jacht waarbij wel tussen de 22 en 30 prooien op een nacht aangevoerd worden. We laten ze echter op gepaste afstand met rust, als we willen gluren kijken we wel via de webcam.
Het erf is omsloten door bos – op enige afstand – waar ook nog twee paar bosuilen in huizen. Deze bosuilen laten zich een enkele keer horen. Juni is echter een stille tijd om bosuilen te horen. Mark heeft ook een steenuilenkast in de boomgaard, maar het is even afwachten of daar steenuilen in komen: steenuil en bosuil moeten elkaar maar net verdragen. Het gebied rondom Winterswijk is enorm “uilrijk”. De oehoe beleeft er een heuse opmars en is laat in de winter ook te zien tijdens de balts rondom het erf.
We speuren menig boerenerf en schuur af deze dagen, maar steenuilen zien we niet. Dat ze er her en der moeten zitten is evident als we het kleinschalige landschap met tal van vervallen schuurtjes zien.
Het gebied rondom Woold en Kotten, voorbij Winterwijk is bijzonder fraai. Loopt u vooral het klompenpad welke Andrea en Mark in kaart gebracht hebben. Maar er is zoveel, zoals een veengebied waar je overheen kunt lopen. Een ‘plankier’ als dit roept bij mij direct herinneringen op aan een lang vervlogen maar nimmer vergeten trektocht in het Padjelanta park in Zweeds Lapland, in 1988. Alleen de goudplevieren en eland ontbreken hier.
Het erf rondom Grenslicht is vergeven van het leven: net is een nest bonte vliegenvanger uitgevlogen, op de hoek van het woonhuis maakt de grauwe vliegenvanger zijn opwachting. Mezen broeden bij de oude stal, alsook een gekraagde roodstaart die er -= ogenschijnlijk – een apart gedrag op nahoudt: in de avond vliegt hij – niet minder dan als een kolibrie – voor de stalramen waar we overnachten en laat zich zo van zeer dichtbij zien. Het is duidelijk dat hij een nest heeft ergens onder het dak, dus we blijven op gepaste afstand.
De laatste ochtend maken we mee dat één van de jongen van de gekraagde roodstaart uitvliegt. Het ziet er zeer aandoenlijk uit, zo’n vogel met een kleine korte, rode, trillende staart. Hij komt onder het venster terecht, maar vindt later toch een behaaglijker plek uit de zon net tussen het venster en het dak.
Naast het erf en natuurfotografie is Mark ook geïnteresseerd in nachtvlinders. Hij laat ons de ‘oogst’ van de afgelopen nacht zien. Naast een paar pijlstaarten komt deze bijzondere nachtvlinder voorbij. Het is net een klein takje van een berk. Het begrip ‘schutkleur’ wordt weer van een nieuwe dimensie voorzien.
Met de vlinders wil het dit jaar, na het koud en natte voorjaar, nog niet vlotten. Met de muggen des te meer en een avond wachten op de kerkuilen in korte broek en open schoenen wordt genadeloos afgestraft. Het mag echter geenszins de pret drukken op het erf van Andrea en Mark. Wat oprecht prettig is het, tussen zulke bevlogen – vergeef mij de onbedoelde woordspeling – en gemoedelijke mensen te verblijven. De rust welke zij uitstralen draag je nog lang bij je. Wát een sfeer heeft hun erf.
Rest nog een uitstekende borrel en avondeten bij restaurant Woord met een fantastisch uitzicht gezeten op het buitenterras en je weet: hier wil ik over niet al te lange tijd weer naar toe.
Over on-Nederlandse wegen rijden we terug, vol van indrukken, het goede bourgondische Achterhoekse leven en de natuurbom van Grenslicht.
Thomas Kamphuis 