Het is ongelooflijk hoe in nauwelijks twee dagen tijd de natuur ontwaakt is na een lange periode met regen en veel te koud weer. Opeens zijn daar de libellen, waterjuffers (zelfs weidebeekjuffers) en talloze meikevers. Lopende rond en in Beuningen zijn de eerste meikevers die mij opvallen, de platgereden op de toegangsweg. Dat zijn er nogal wat, omdat er, zo blijkt, knap wat meikevers zitten.
De meikever heeft iets magisch. Een magische klank. Ik herinner mij op 13 jarige leeftijd een vakantie in Merano, Italië, waar een oude man met een vlindernet op pad ging en ’s avonds een keer vertelde dat hij een meikever had gezien (of gevangen). Een zeldzaamheid, toen. Ik woonde ik nog in het westen van het land en het fenomeen ‘meikever’ was mij helemaal onbekend. De meikever moet toen zeer zeldzaam zijn geweest, na jarenlang gebruik van pesticiden en onkruidverdelgers. Inmiddels komt hij her en der weer gewoon voor, soms zelfs vrij talrijk.
Ik leerde de meikever kennen in het oosten van het land. Nou ja: kénnen? Het blijft een mysterieus beest. Het barst hier in het oosten van Nederland van de eiken en goede kans dat je er een ziet ergens in de tweede helft van mei. Lopende op de toegangsweg naar Beuningen (Twente) zie ik er een lopen die op het punt staat ook overreden te worden. Ik pak hem op en laat hem via de toppen van mijn vingers wegvliegen, een weiland in. Wat een prachtbeesten zijn het toch.
De meikever lijkt wel te zwaar voor zijn vleugels. Hij vliegt altijd behoorlijk log, stuntelig en zwaar in het rond. Hij landt vaak behoorlijk onbeholpen ogend op een eikentak. Dan eet hij zich vol, en blijft dan roerloos zitten in een tak. Slapen ze dan? Of leven ze al niet meer?
Twee meikevers in een aparte positie kom ik op een andere weg tegen. Eén lijkt gesneuveld en weggesleept te worden door een andere. Niets blijkt minder waar: het zijn twee meikevers die aan het paren zijn. Het is een wat afstandelijke positie, maar bij dieren werkt dit toch allemaal anders. Praktisch, vooral, zo lijkt het.
Over insecten gesproken: langzamerhand begint Nederland er op steeds meer plaatsen terug insect vriendelijker te worden. Teruglopend Beuningen weer in, zijn in het dorpscentrum een aantal bloemenakkertjes aangelegd die vol staan van bijzondere klaversoorten en nog van alles. Ook langs akkers zie je meer en meer bloemstroken die aangelegd zijn of worden. Langzaam, lángzaam keert het tij.
En voor het eerst sinds vorige zomer zitten we weer eens op een terras. De zomer kan beginnen ! De serveerster zegt op mijn vraag welk bier men had “Grolsch’. ‘Saai’ denk ik eerst, totdat ik zie wélke soorten Grolsch men in huis heeft. De Grolsch IPA is al een stevige aanrader, de Grolsch Kruidige triple van 8,5 % is zo mogelijk nóg lekkerder. Niet alleen qua drinken, maar zeker ook qua eten een aanrader, restaurant Sterrebos in Beuningen. Op een klein terras kom je volledig tot rust.
Een, in alle opzichten, mooie dag.
Thomas Kamphuis 