Soms lees ik – bewust? – niet té precies de omschrijving op de achterzijde van een dvd serie. Vermoedelijk om zo veel mogelijk verrast te worden. Het eerste deel van Wataha (in Polen is er al een vierde deel uitgebracht) beginnen te kijken, was ik verrast door een misobservatie. De Poolse grenswacht troep die in deze serie centraal staat, lijkt te jagen op vluchtelingen, wat op het eerste gezicht erg ongemakkelijk voelt, de historie van Polen in ogenschouw genomen. Het blijkt echter anders te zitten: de grenswacht jaagt op mensensmokkelaars en wordt hierdoor zelf vanuit allerlei onvermoede hoeken opgejaagd, al in het begin met dodelijke afloop voor een deel van de grenswachten. De serie speelt zich af in het sfeerrijke Bieszczady-gebergte, waar de grenswacht jaagt op Oekraïense bendes die Oost-Europese migranten proberen binnensmokkelen.
Kapitein Wiktor Rebrow wordt door een hoofdaanklager al snel verdacht van een bomaanslag op de troep grenswachten, waarbij ook zijn vriendin om komt. Al snel blijken er van allerlei belangen in elkaar te grijpen en is niemand, althans helemaal, wie we denken dat hij of zij is. Na het zien van deel 1 ben ik in ieder geval nieuwsgierig naar deel 2.
Is het verhaal geloofwaardig? Daar wordt her en der wat bij getwijfeld over deze serie. Maar waar een mens voor alles te koop is en bereid dingen te doen die extreem ver gaan, lijkt mij de serie realistisch weergegeven. Net zoals bij Hide and seek is echter de ongeëvenaarde desolate sfeer van het oneindige Poolse landschap en dat in Oekraïne de ware aantrekkingsfactor van dit soort series, die nu eens buiten de geijkte Britse of Scandinavische paden komen. Niets – lijkt – in scene gezet, een vervallen huis, een trein die zo nog uit de jaren 50 of 60 schijnt te komen: de kleuren van de verf of behang in huizen. Zelfs een spontaan opdoemende beer, met alle gevolgen van dien, deden mijn haren recht overeind staan. Méér dan levensecht, waar je naar zit te kijken, in verbazing hoe men dit heeft kunnen filmen. Eén zo’n scene laat direct de kwaliteit van de serie zien. Ik krijg spontaan zin om naar dit soort niemandsland gebieden in het oosten van Europa af te reizen. Een knap uitgevoerde soundtrack van Lukasz Targosz en Anna Karwan die de beelden ondersteunt draagt bij aan die vervreemdende, magische, geladen donkere en gepassioneerde Slavische sfeer die zich in een geheel eigen wereld afspeelt. Spel, muziek en beelden nemen je direct mee op reis, een reis, die voorlopig nog niet stopt.
Thomas Kamphuis 