Wat een totaal ander voorjaar en nu: zomer, dan vorig jaar. Waar het de vorige 4 jaren in juli rennen was met de gieter, is het nu – althans in het zuidoosten van het land – slepen met zandzakken. Alle ellende daardoor veroorzaakt: de natuur vaart er wel bij. Eens even een kijkje bij de IJssel nemen. Het water stijgt ook daar.
Wat ook anders is dan andere jaren: eindelijk heeft men het maaibeheer in zijn volle omvang beperkt en stikt het van de met rust gelaten bermen en bloemenweiden. Een deel van de dijk wordt gemaaid, maar een groot deel richting Vreugderijkerwaard wordt, eindelijk, eindelijk, ongemoeid gelaten. De insecten varen er wel bij. Wat bloeit alles enorm op als de mens er maar eens met zijn poten van af blijft. Die natuur zorgt wel voor zichzelf.
Of het nu komt door het hoge water de afgelopen winters: de uiterwaarden bloeien rijker dan ooit. Het feit dat er paapjes worden gezien in de Vreugderijkerwaard laat wel zien dat de natuurwaarde van dit gebied ieder jaar toeneemt. En het is zo simpel, ik weet, het is mijn stokpaardje: maar hoe meer bloemen en kruiden, hoe meer insecten, hoe meer van van alles wat daar weer boven zit.
Het is bewolkt, al de hele week. Broeierig. Noordenwind, maar ruim 20 graden. DE grote hitte blijft gelukkig (nog) steeds uit deze zomer, maar fris of te koud wordt het nooit meer in de zomer, zo lijkt het wel.
Ieder jaar kom ik weer nieuwe soorten kruiden en bloemen tegen waarvan ik de naam niet weet.
De haagwinde ken ik nog uit de duinen van Den Haag.
Ik bedenk me dat ik deze klimmer ook in de tuin wil hebben. Met enige verbazing zie ik hem nergens te koop staan op internet. Integendeel: hij wordt te vuur en te zwaard bestreden. Typisch menselijks, om iets wat vrij en blij groeit en bloeit als onkruid te bestempelen. Hij is dus nergens te koop, dus dat wordt in de nazomer of najaar zaad verzamelen en dan in de tuin uitzaaien. De haagwinde is namelijk bij uitstek een bloem voor nachtvlinders. En hij is gewoon mooi om te zien.
Ik dacht nog het laarzenpad op te kunnen, maar daar is het water al binnen gelopen. Héél bijzonder, half juli.
Dan maar terug, en teruglopend valt me de bijzonder rijke bloei dit jaar opnieuw op.
Verder lopend over de Zalkerdijk zie ik dat de biologische schapenhouderij De Vreugdehoeve dit jaar een graansoort heeft staan op het land. Dit soort wisselteelt is zo enorm welkom hier. Dit soort overgangszones tussen de uiterwaarden en het grasland ogen niet alleen fraai, ze zijn van levensbelang voor de natuur.
Nog meer bloemen die ik van vroeger uit de duinen ken, zie ik op de hoek van de Zalkerdijk, waar deze naar rechts afbuigt. Ook deze bloemen heb ik hiervoor nog niet gezien hier. Kortom: niet maaien, en er verschijnt vanzelf van alles.
Verderop langs de Zalkerdijk is een stuk land waar jaren wat damherten op stonden te grazen. Er heeft een herinrichting plaatsgevonden die vrolijk stemt: er zijn een paar kleine boomgaarden aangelegd, er is een vijver aangelegd en verschillende bomen. Tussen de fruitbomen staat een zee van zonnebloemen. Met de steenuil gaat het in dit deel van Zwolle niet goed, maar willen ze ooit terug komen, dan helpt dit soort inrichting van een erf en meer ‘verrommeling’ enorm. Complimenten voor deze bewoners, die eens wat proberen en durven..
Te vaak zie ik nog nieuwe bewoners die een huis kopen aan de Zalkerdijk en die hun tuin dan vervolgens biljartlaken ‘clean’ houden, inclusief eeuwig rondrijdend grasmaaiertje op zonnecellen. Kan dat nou niet wat spannender, denk ik dan. Daarom: hulde aan deze eigenaar(en) die dit op deze manier herinrichten. Het herstel moet ergens beginnen. Voor wat betreft de insecten: ik heb het gevoel dat een eerste herstel zich hier heeft ingezet, dankzij een totaal ander maaibeheer. Hier: complimenten voor de gemeente, die dit dan, eindelijk, hebben ingezien.
De toekomst begint vandaag.
Thomas Kamphuis 