Kort geleden heb ik dit stijgbeugel riem beslagstuk uit de Vikingtijd kunnen toevoegen aan mijn collectie. Gevonden bij Massingham, bij Norfolk (Engeland), zeker 20 jaar geleden is het een voorwerp van de buitencategorie binnen dit type voorwerp. Ruim 6,5 centimeter in lengte en 40,21 gram in gewicht is het een opvallend exemplaar. Gedecoreerd in de Urnes stijl laat deze van beneden naar boven bekeken – zoals hij op de stijgbeugel van de zijkant te zien zou zijn, laat een slangvorm in een G-sleutel vorm zien welke geaccentueerd is geweest met een zilveren bedekking. Kleine restanten hier van zijn nog steeds aanwezig.
Aan de uiteinden onderaan zijn twee diergezichten te zien, welke aanvankelijk voor wolven aangezien werden. Nadere bestudering laat zien dat het – althans volgens mij – twee wilde (ever)zwijnen betreft, met twee slagtanden in de onderkaak uit de mond naar boven krullend zichtbaar.
Is daarmee dan alles gezegd en ontdekt van wat de af- en verbeelding laat zien? Nee. Met fantasie (?) kan men in de staart van de slang een tree of life achtige symboliek zien welke ook wel terug te zien is op het patroon in een type Angel-Scandinavische driepas trefoil broches. Maar ziedaar de aantrekkingskracht van de Urnes stijl: men kan er in zien wat men er in wil zien en steeds weer op ontdekkingsreis gaan.
Een voorwerp uit de Vikingtijd van zeer hoge artistieke kwaliteit.
Thomas Kamphuis 