Vrijheid

Vrijheid is een prachtig iets. Vraag het maar aan de Baltische landen. Bevrijd van menig juk symboliseert dit beeld de vrijheid in Letland. Wat was Midden en Oost Europa in rep en roer, eind jaren 80, begin 90. Een hoopvolle tijd, tijd van verandering.

Aan die dagen, herfst 1989, denk ik wel eens terug als er weer eens een persconferentie over corona wordt gehouden. Kan een mens ook té vrij worden? De afgelopen 32 jaar zijn we in velerlei opzicht materieel (nog) rijker geworden. Geestelijk zijn we achterop geraakt in een onomstotelijk besef dat vrijheid nú nog steeds niet vrij genoeg is. Op fronten bewaakt moet worden waar niet gevochten zou moeten worden. We kiezen de verkeerde veldslagen en kíezen niet meer.

De ziekenhuizen lopen weer vol . Een anderhalf jaar geleden werd er nog van daken en balkons gekapt voor onze helden in de frontlinie. Weer dat front. Inmiddels duurt het ongemak alweer veel te lang en maakt men zich druk dat de ziekenhuizen weer volstromen met coronapatiënten. . Voor meer dan 90% niet-gevaccineerde patiënten. De ziekenhuizen worden als vanzelf geacht te functioneren indachtig het adagium u vraagt, wij draaien. Maar hoe lang nog? Wie kiest er nog voor een baan in de zorg? In ieder geval niet de niet-gevaccineerden die te hoop lopen tegen het feit dat zij worden aangesproken op hun vrijheid.

Die vrijheid gaat wel steeds meer ten koste van anderen. Een bewust, in vrijheid, verkozen levensstijl zadelt de maatschappij steeds meer op met een onhoudbare onvrijheid. U vraagt wat het verschil is tussen iemand die zich niet laat vaccineren en iemand die met kanker opgenomen wordt omdat hij tientallen jaren een pakje shag rookte? Ik zeg: in principe weinig. De overheid denkt daar nog steeds anders over: u mag nog steeds roken dat het een lieve lust is. De overheid bepaalt voor mensen die in vrijheid kiezen voor een gezonde(re) levensstijl dat ze zich moeten schikken aan de bewust, in vrijheid, ongezond levende medemens.

De vraag is hoe lang de mensen die hiervoor moeten opdraaien, in de gezondheidszorg, deze keuzes blijven accepteren ten faveure van mensen die buiten aanwijsbare schuld opgenomen moeten worden op de verpleegafdeling of IC. Corona gaat voorlopig niet weg en zal wel eens de wal gaan blijken die het onbeperkte schip van vrijheid keren gaat. In hoeverre zijn onderliggende klachten te voorkomen of het risico daar op te minimaliseren of te verkleinen? Feit blijft dat het leven geen onbeperkt meerkeuzemenu is. Een mens met onbeperkte vrijheid creëert onvrijheid bij anderen.

Nee, de overheid maakt vele, vele fouten. Daarin lijkt ze op onszelf, de struikelende mens. Als we boos zijn op de overheid, dan zijn we dat omdat we onszelf in die feilbaarheid herkennen. We zijn alleen verleerd die feilbaarheid terug te omarmen en een onzekere toekomst tegemoet te durven gaan.

Er zijn mensen die een vaccinatie een onaanvaardbaar risico vinden, maar een ziekenhuisopname, veroorzaakt hierdoor, aanvaardbaar vinden. We zijn wel heel afstandelijk op deze wijze gaan uitgaan van de eeuwige redding van onszelf door anderen. Op een dag, in de nabije toekomst, gaat de deur dicht. De redders zijn op. Moegestreden. DE mensen zijn uitgeklapt.

Wie zij wij om te denken dat de redders verplicht zijn te blijven?

Zij hebben ook hun vrijheid.

Die spiegel zouden de mensen die zich niet laten vaccineren, uit overtuiging, uit opstandigheid of wat dan ook, weer eens zichtbaar in de kamer moeten zetten. Gunt de vrijheidsstrijder zijn redder óók de vrijheid? Dat zou immers de ultieme consequentie zijn. Een werkelijke onafhankelijkheidsverklaring. Ik ben vrij en ik wil niet dat ik jou nodig heb of ga krijgen. Je belasten met mijn keuze(n).

Mét of zonder spiegel is dít de vraag die de mens zich weer eens hardop moet gaan stellen. In verhouding tot zijn omgeving. Niet een zelfverkozen omgeving van gelijkgestemden, maar tot het grotere geheel. Vrijheid kan alleen bestaan in gemeenschap. Met het risico dat het licht ook op oranje of rood kan springen. Vrijheid begint en eindigt met het besef dat naast groen, deze kleuren óók bestaan.